Wouter komt geen steek verder op de woningmarkt
Wouter is 34 en helemaal klaar met het eindeloze huizenjagen. Samen met zijn vriendin zit hij al bijna twee jaar dagelijks op Funda en bij makelaars. Telkens als ze denken dat het raak is, is het huis alweer verkocht of gaat de prijs ineens door het dak. “Je doet alles wat je kunt, maar je bent steeds net te laat,” zucht hij. Voor zijn gevoel blijft er telkens iemand één pas voor hem uit lopen.
Grote huizen half leeg, terwijl jongeren krap wonen
Wat hem het meest frustreert? Dat veel gepensioneerden in ruime gezinswoningen blijven zitten. Vaak wonen ze met z’n tweeën in een huis met meerdere slaapkamers en een tuin waar weinig meer mee gebeurt. Ondertussen zitten jonge stellen zoals Wouter en zijn vriendin vast in een klein appartement zonder perspectief op iets groters. “Het voelt gewoon ongelijk,” zegt hij. “Jarenlang wonen in een huis dat te groot is, terwijl wij niet kunnen doorstromen. Die meters liggen in feite stil.”
Een woningmarkt die nauwelijks beweegt
Hij is niet de enige. Vrienden en bekenden vertellen hetzelfde: noodgedwongen weer bij ouders wonen, met kleine kinderen in een te krappe huurwoning zitten of na elke bezichtiging ergens onderaan het lijstje eindigen. Volgens Wouter stapelen twee problemen zich op: er worden te weinig huizen bij gebouwd en de doorstroming stokt omdat ouderen grote woningen bezet houden. “Je merkt dat er bijna geen beweging in zit,” zegt hij. “De markt zit op slot.”
“Zorg dat mensen kunnen verhuizen naar wat bij ze past”
Wouter vindt dat er sneller plek vrij moet komen. Voor hem is het logisch dat ouderen verhuizen naar een woning die beter past bij hun levensfase. “Waarom drie lege slaapkamers aanhouden als je ze toch niet gebruikt? Zonde van de ruimte,” zegt hij. Hij snapt dat verhuizen beladen kan zijn als een huis vol herinneringen hangt. “Maar op een gegeven moment moet je eerlijk zijn: als niemand een stap zet, verandert er niets.”
Over prikkels en kordate ingrepen
Hij weet dat je niemand zomaar kunt dwingen te verhuizen, maar vindt wel dat de overheid veel steviger mag sturen. Denk aan fiscaal voordeel voor gepensioneerden die kleiner of gelijkvloers gaan wonen. “Maak het gewoon superaantrekkelijk,” stelt hij voor. “Regel belastingvoordeel, lagere overdrachtsbelasting of een verhuisbonus. Dan gaan meer mensen het serieus overwegen.” Volgens Wouter kan zo’n aanpak de doorstroming op gang helpen en tegelijk de vraag naar compacte, levensloopbestendige woningen vergroten.
Wat het betekent voor bouw en werk
Meer vraag naar kleinere, toegankelijke woningen geeft volgens hem een duw in de rug aan de bouwsector. Projectontwikkelaars krijgen dan een duidelijk signaal: bouw niet alleen grote gezinswoningen, maar ook genoeg passende alternatieven voor ouderen. Dat levert niet alleen woningen op voor starters en jonge gezinnen, maar zorgt ook voor extra banen. “Als je de juiste huizen neerzet, volgt de rest vanzelf,” denkt hij.
Ruimte voor gevoel, maar kijk ook naar het geheel
Een vriend van Wouter bekeek onlangs een huis van een ouder stel dat al jaren geen kinderen meer thuis heeft, maar niet wil verhuizen vanwege de herinneringen. Wouter begrijpt dat echt. Tegelijk hoopt hij dat mensen het grotere plaatje zien. “Het gaat niet alleen om vierkante meters, maar om eerlijk delen,” zegt hij. “Iedereen verdient een kans op een fijn thuis. Nu lopen te veel jongeren vast omdat er te weinig wordt doorgegeven.”
Geen strijd zoeken, wel fair spel
Wouter wil absoluut geen ruzie met ouderen. Voor hem draait het om eerlijk beleid dat doorstromen normaal maakt in plaats van bijzonder. “Ik gun iedereen z’n plek,” zegt hij. “Maar het idee dat je voor altijd in hetzelfde huis blijft, hoe groot of leeg het ook is, helpt de woningmarkt niet. Met goede prikkels en opties komt er ruimte voor de generatie na ons.” Volgens hem is dat de manier om een vastgelopen markt weer in beweging te krijgen.
