De wooncrisis hakt er vooral in bij jongeren. Terwijl starters wanhopig zoeken naar iets betaalbaars, blijven veel ouderen wonen in ruime eengezinswoningen. Michael (25) vindt dat het eerlijker kan. “Zij hebben jarenlang geprofiteerd van stijgende huizenprijzen; nu mogen ze best wat ruimte maken voor onze generatie.”
Een eigen stek? Voor veel jongeren onhaalbaar
Michael woont nog steeds met zijn vriendin in een krap stadsappartement. “We zijn bijna duizend euro kwijt aan huur voor 45 vierkante meter,” zucht hij. “We willen een huisje met een tuin, ergens waar je een gezin kunt beginnen, maar dat is gewoon niet te doen. Alles is te duur of wordt direct weggekocht door beleggers.”
Net als veel twintigers en dertigers voelt Michael zich buitenspel gezet. “Onze ouders kochten met één inkomen een huis. Wij werken allebei fulltime, maar komen niet eens in de buurt van een hypotheek voor een rijtjeshuis. Hoe scheef is dat?”
Ouderen blijven in te ruime huizen wonen
Uit cijfers van het CBS blijkt dat bijna de helft van de 65-plussers in een woning met drie of meer slaapkamers woont, vaak huizen die ooit bedoeld waren voor gezinnen. “Veel ouderen blijven gewoon in hun oude huis,” zegt Michael. “Dat snap ik — het is hun plek, vol herinneringen. Maar ondertussen zitten wij met z’n vijven in 60 vierkante meter. Dat voelt niet rechtvaardig.”
Michael vindt dat er betere prikkels moeten komen om kleiner wonen aantrekkelijk te maken. “Niet verplichten, wel verleiden. Geef voorrang op compacte, gelijkvloerse woningen en help met de verhuiskosten. Dan gaat de doorstroming vanzelf op gang komen.”
De woningmarkt zit muurvast
Deskundigen noemen het een klassiek doorschuifprobleem: als ouderen in grote huizen blijven, komen gezinswoningen niet vrij voor jonge gezinnen, die daardoor langer in starterswoningen blijven hangen. Zo slibt de hele keten dicht.
“We focussen nu vooral op nieuwbouw,” zegt Michael. “Maar dat loopt traag. Het duurt jaren en vaak gaat het om dure koopappartementen. Terwijl er duizenden bestaande woningen zijn die slimmer benut kunnen worden.”
“We willen hun huis niet afpakken”
Michael benadrukt dat hij ouderen niets kwalijk neemt. “Ze hebben eerlijk gekocht en afgelost. Hartstikke knap. Maar het zou fijn zijn als ze iets terug willen doen. Vaak hoor je dat jongeren ‘niets meer willen’, maar wij willen juist wél — we krijgen alleen de kans niet.”
Hij wil dat de overheid campagne voert om duidelijk te maken wat ‘blijven zitten’ betekent. “Veel mensen realiseren zich niet dat je zo iemand anders de mogelijkheid op een gezinsleven ontneemt door in een veel te groot huis te blijven. Als we daar eerlijk over praten, kunnen we elkaar helpen.”
Ouderen: “Wij hebben ook weinig keuze”
Niet iedere oudere voelt zich aangesproken. Veel mensen zeggen dat er gewoon te weinig passende seniorenwoningen zijn. “Waarom zou ik kleiner gaan wonen als er niks beters is?” zegt een 72-jarige uit Amersfoort. “Ik wil best inleveren, maar niet naar een flat zonder lift of balkon.”
Michael snapt dat. “Het is een kip-en-ei-situatie,” zegt hij. “Maar als we niets aanpassen, blijft alles vastlopen. Bouw meer voor ouderen zodat zij kunnen doorstromen, dan kunnen wij ook eindelijk verder met ons leven.”
“We vragen geen luxe, alleen een kans”
Toch blijft Michael optimistisch. “Ik denk dat het beter kan als we eerlijk verdelen. Natuurlijk gun je ouderen een fijn thuis, maar gun ons dan ook de mogelijkheid om te beginnen. We vragen geen villa — alleen een kans om onze toekomst op te bouwen.”
