Soms worden we in ons leven, vooral als we ouder worden, geconfronteerd met ingrijpende veranderingen. Een van die grote veranderingen is de verhuizing naar een verzorgingshuis. Dit proces kan gepaard gaan met allerlei emoties en gewetensvragen. Bijvoorbeeld, Jannie, een 85-jarige uit Bergschenhoek, staat op het punt om zo’n belangrijke stap te zetten.
Haar huidige woning, vol herinneringen en vertrouwdheid, zal ze binnenkort inruilen voor het leven in een verzorgingshuis. Dit is een moeilijke verandering, vooral omdat ze ook nog eens te maken heeft met de ziekte van Parkinson. Dit maakt de situatie extra zwaar, wat weer tot emoties, uitdagingen en nieuwe dynamiek tussen haar en haar kinderen leidt. Zo’n overgang biedt een kans om te reflecteren over hoe we ouderen kunnen ondersteunen en koesteren in de laatste fase van hun leven.
Al lijkt Jannie op het eerste gezicht nuchter over de verhuizing, binnenin woedt er een andere strijd. Haar glimlach verbergt de zorgen die ze heeft. Ze vindt het idee moeilijk om omringd te zijn door mensen die vaak in afwachting van het einde lijken te leven. Ze voelt zich alsof er geen vooruitzicht is, wat haar angstig maakt.
Wat het voor Jannie extra moeilijk maakt, is dat haar wens dat een van haar vier kinderen voor haar zou zorgen, niet is uitgekomen. Dat dit niet kon gebeuren, is voor haar pijnlijk en leidt vaak tot verdrietige momenten.
Ze worstelt met gevoelens van eenzaamheid en de gedachte dat haar kinderen misschien niet vaak op bezoek komen. Ondanks dat ze positieve dingen zegt over het verzorgingshuis en het personeel waardeert, blijft de emotionele kant van deze overgang zwaar op haar drukken.
Het afscheid nemen van haar vertrouwde omgeving en gewoontes voelt voor haar als het moeten loslaten van alles wat belangrijk is. Ze beseft dat ze straks volledig afhankelijk zal zijn van anderen, zelfs voor alledaagse dingen zoals het eten maken. Dit roept belangrijke vragen op over ouderenzorg en de rol van familie hierin. Het onderstreept de complexe emoties die bij zulke veranderingen komen kijken. Het nodigt de lezer uit na te denken over wat zij voor hun eigen ouders zouden doen en hoe ze ouderen een gevoel van veiligheid en comfort kunnen geven in deze belangrijke fase van hun leven.
