“Dit is gewoon beroving,” zegt Paul, 58, terwijl hij met gekruiste armen naast zijn blinkende camper staat. “Straks mag ik 200 euro per maand aftikken aan motorrijtuigenbelasting voor een wagen die de helft van het jaar niet eens rijdt. Dat vind ik ronduit crimineel.”
Een droom die omsloeg in ergernis
Na een zware periode van ziekte maakte Paul eindelijk zijn grote wens waar: een ruime camper kopen. “Ik wilde altijd al op mijn gemak door Europa trekken, zonder stress, zonder klok. Elke lente sturen mijn vrouw en ik de neus richting Zuid-Frankrijk of Italië, en dan genieten we volop.” De rest van het jaar staat de camper keurig in de stalling, droog en veilig. “Hij doet dan letterlijk niets, ik slijt geen meter asfalt.”
Maar dat mooie plaatje begint te kantelen. Vanaf 2026 wil de overheid de motorrijtuigenbelasting voor campers opschroeven: van het huidige kwarttarief naar een halftarief. Concreet betekent dat dat Paul in plaats van ongeveer 100 euro per maand, straks twee keer zoveel kwijt is.
“Ik rijd die wegen amper”
Wat hem het meest frustreert, is betalen voor gebruik dat er bijna niet is. “In de winter staat die camper gewoon in Nederland geparkeerd. Ik rijd dan helemaal niet. En als ik in de zomer onderweg ben, is dat vaak in het buitenland. Frankrijk, Spanje, Duitsland – overal, behalve hier. En toch moet ik hier de volle mep neerleggen. Dat is toch niet logisch?”
Volgens Paul laat dit beleid zien dat de politiek geen gevoel heeft voor mensen die zuinig en bewust met hun spullen omgaan. “Ik maak in Nederland geen enorme kilometers, ik zorg niet voor extra slijtage. Maar ik word behandeld alsof ik elke doordeweekse dag vaststa op de A2.”
“Altijd maar meer”
Paul is onverbiddelijk in zijn oordeel. “De politiek lijkt nooit verzadigd. Het moet telkens omhoog. Eerst de benzine, daarna de energieheffing, en nu dit. Waar stopt het? Gewone mensen worden uitgeperst tot er niets meer over is.”
Hij voelt zich vooral verraden door partijen die volgens hem juist “de gewone man” zouden moeten vertegenwoordigen. “Ze beweren op te komen voor gepensioneerden en hardwerkende Nederlanders. Maar als er geld op te halen valt, houdt iedereen ineens z’n mond. Dan doet jouw stem er niet meer toe.”
Camperliefhebbers op kookpunt
Paul staat niet alleen. Onder camperbezitters borrelt het van de woede. Op fora en sociale kanalen laten honderden mensen horen hoe oneerlijk ze de verhoging vinden. Veel van hen benadrukken dat campers meestal niet intensief worden gebruikt, waardoor de maatregel buitensporig voelt.
“Voor veel mensen is een camper gewoon een hobby,” zegt Paul. “Je gebruikt ’m een paar maanden per jaar. Dat is echt iets anders dan een bestelbus of woonauto die dagelijks de weg op gaat. Maar in Den Haag lijkt dat verschil te verdwijnen. Alles wordt op één hoop gegooid.”
Verhuizen als signaal
Paul denkt er serieus over om Nederland te verruilen voor net over de Duitse grens. “Daar ben ik stukken goedkoper uit. Je betaalt daar een fractie van wat ze hier vragen. Dan kom ik nog alleen langs om familie te zien. Punt.”
Hij grijnst even, maar het steekt. “Ik heb veertig jaar gewerkt en altijd netjes belasting afgedragen. En nu lijk ik gestraft te worden omdat ik van mijn camper wil genieten. Dat voelt gewoon oneerlijk.”
Wat vind jij?
Is de hogere wegenbelasting voor campers volgens jou onredelijk, of is het juist fair dat iedereen naar gebruik en categorie bijdraagt?
Voor Paul is het helder: hij voelt zich gepakt door een overheid die niet meer luistert. “Ze roepen dat Nederland een vrij land is, maar als je met je camper van die vrijheid wilt genieten, word je afgestraft. Dat noem ik geen beleid, dat noem ik graaien.”
Hij kijkt naar zijn camper, waar de zon over de lak speelt. “Dit ding gaf me vrijheid,” zegt hij zacht. “Maar straks moet ik ’m misschien verkopen. En dat, na jarenlang sparen, voelt pas echt als onrecht.”
