Caroline (58) ziet zichzelf niet als links of rechts. “Ik hang er tussenin,” zegt ze. “Ik kies niet voor een logo, ik kies voor logisch nadenken.” Volgens haar zit Nederland muurvast in vakjesdenken, terwijl juist samen optrekken de enige manier vooruit is.
Ze is klaar met het constante gekibbel tussen partijen. “Iedereen schreeuwt, niemand hoort wat,” zegt ze scherp. “Het doet denken aan een groep kleuters: de één weigert met de ander te spelen omdat die een andere kleur shirt draagt.”
“Politiek is geen kinderspel”
Caroline vindt dat het Binnenhof vooral draait om gekrenkte ego’s. “Het gaat niet meer om wat werkt, maar om volume en spektakel.” Debatten bekijkt ze met plaatsvervangende schaamte. “Er is geen gesprek, alleen commentaar op elkaar — vaak ook nog kleinerend.”
Dat partijen samenwerking afwijzen om het principe vindt ze beschamend. “Links, rechts — wat maakt het uit? We delen hetzelfde land,” zegt ze. “Als je alleen je eigen bubbel opzoekt, bouw je geen bruggen, maar graaf je enkel diepere loopgraven.”
“Er komt niets van de grond”
Volgens Caroline ligt het land op slot door halsstarrigheid. “Iedereen roept dat de woningnood, zorg, migratie en het onderwijs aangepakt moeten worden, maar intussen… niks.” Ze zucht diep. “Er wordt eindeloos vergaderd, gebabbeld en getweet — maar echt beleid blijft uit.”
In haar ogen komt dat doordat politici hun gelijk belangrijker vinden dan resultaat. “Ze jagen liever applaus van de achterban na dan iets te fixen voor het land. Dat is gewoon ongezond.”
Politici moeten stoppen te doen alsof toegeven verliezen is, zegt Caroline. “Een compromis is geen capitulatie, het is volwassen gedrag,” zegt ze. “Elke relatie draait op geven en nemen — waarom zou dat in de politiek anders werken?”
De radicale redelijkheid
Caroline omschrijft zichzelf als “radicaal redelijk”. “Ik ben extreem in mijn hang naar normaal doen,” grijnst ze. Ze wil dat de stem van het midden weer gewicht krijgt. “De flanken vernielen het gesprek: links roept dat alles gratis moet, rechts dat alles dicht moet. En de rest staat erbij en kijkt ernaar.”
Nederland heeft volgens haar geen nieuwe stembusgang nodig, maar een gezamenlijke les in volwassen gedrag. “We moeten weer kunnen praten zonder te blèren. En luisteren zonder direct op slot te gaan.”
“De politiek voelt als een mislukt huwelijk”
Voor haar oogt de politiek als een stel dat elkaar niets meer te zeggen heeft. “Ze wonen nog onder één dak, maar ieder ligt in een andere kamer,” zegt ze. “Ze kunnen elkaars bloed wel drinken, terwijl ze elkaar toch nodig hebben — en intussen zakt het huis in elkaar.”
Ze grinnikt wrang. “We hebben ministers die niet samen door één deur kunnen, kamerleden die vechtend over X (voorheen Twitter) rollen, en burgers die het nadoen. Het is domheid die zich als een rijtje dominostenen verspreidt.”
“Het land moet gewoon bestuurd worden”
Volgens Caroline moeten partijen hun ego inparkeren. “Je kunt niet roepen: ‘wij praten niet met die partij’, terwijl de helft van het land op die partij heeft gestemd,” zegt ze. “Dat is geen principe, dat is kapsones.”
Voor haar is politiek geen wedstrijd, maar gewoon werk. “Je zit er om het land te runnen, niet om jezelf te bewieroken.” Elke partij, van GroenLinks tot PVV, draagt volgens haar mee verantwoordelijkheid. “We leven hier samen. Klaar. Dus bestuur je ook samen.”
“Het midden vormt de ruggengraat”
Caroline denkt dat de toekomst bij mensen ligt die wegblijven van de uitersten. “De wereld is niet zwart of wit; de waarheid zit meestal in de grijze zone,” zegt ze. “Alleen ja, grijs doet het beroerd op social media.”
Kiezers moeten volgens haar meer druk zetten om samenwerking af te dwingen. “Hou op met stemmen op relschoppers. Kies voor mensen die luisteren, onderhandelen en verbinden — dáár zit de kracht.”
Wat vind jij?
Carolines standpunt is duidelijk: zonder samenwerken kom je nergens. Maar is dat haalbaar in een land vol meningen, ego’s en emotie?
Wat denk jij? Heeft Caroline een punt dat links en rechts nu echt moeten samengaan? Of is haar “radicale redelijkheid” te goedgelovig in een tijd waarin iedereen vasthoudt aan z’n eigen gelijk?
