Een gecompliceerde relatie met ouders
Ouders zijn vaak degenen die we het meest aan het hart liggen. Ze zetten ons op de wereld, zorgen voor ons, steunen ons in onze ambities en bieden zowel morele als financiële hulp terwijl we opgroeien. Ze doen alles voor hun kinderen, maar op een gegeven moment in het leven ga je je eigen weg en word je zelfstandig. Toch blijven ze altijd in de buurt om te ondersteunen, maar hoe ver gaat hun verplichting om te helpen? Dit is precies de vraag die de dochter in dit verhaal niet kon beantwoorden, en daarom zocht ze advies bij internetgebruikers.
In een familierechtzaak deelde een dochter het dilemma dat haar bezighield. “Ik weet niet of ik een slecht mens ben of niet,” begon ze haar verhaal, “maar als dat zo is, laat het me dan gewoon weten. Laat me uitleggen. Ik kom uit een gemiddeld gezin. We hadden altijd wat we nodig hadden en kwamen niets te kort. Na verloop van tijd, deels door geluk en deels door hard werken, werden mijn ouders heel rijk. Ze verdienen jaarlijks enorme bedragen, hebben twee huizen – één waar ze wonen en één die ze verhuren – en maken goede investeringen,” legde ze uit.
Ze woont echter niet meer bij haar ouders. Ze heeft een eigen baan, een eigen huis, een gezin en kinderen, maar financieel heeft ze het niet makkelijk. Samen met haar man werkt ze fulltime, maar ze kunnen hun banen niet opgeven vanwege de hypotheek en andere kosten. Het geld is altijd krap, niet omdat ze in armoede leven, maar omdat ze extra kosten voor hun kinderen hebben. Zoals ze zegt: “Ons grootste probleem is dat we niets kunnen sparen voor de toekomst. We moeten alles uitgeven, vooral voor onze kinderen. Een situatie waarmee velen helaas bekend zijn.”
De moeilijke kwestie van financiële hulp van ouders
“Dus hier wordt het gênant,” gaf ze toe. “Is het verkeerd om mezelf af te vragen of mijn ouders ons zouden kunnen helpen? Ik zie anderen van mijn leeftijd zonder problemen om financiële steun vragen en ontvangen, en het verbaast me dat mijn ouders, die van mijn situatie afweten, nooit hebben aangeboden om ons te helpen. Ik begrijp dat ik niets kan eisen en dat ze me vroeger al financieel hebben geholpen, maar het maakt me verdrietig. We hebben het moeilijk en ze hebben zoveel dat ze ons zonder probleem zouden kunnen helpen. Ik zou mijn kinderen altijd helpen, maar is het raar om zo te denken?”
Veel lezers van haar post hadden een kritische mening over de ouders van deze vrouw. Velen gaven aan dat als zij in de positie van haar ouders waren en rijk waren, ze zonder twijfel hun dochter zouden ondersteunen. Het geld zou geen offer zijn, maar beschikbaar om hun dochter wat financiële lucht te geven. Dus waarom wachten ze op een directe vraag, in plaats van uit zichzelf hulp te bieden?
Dezelfde lezers adviseerden haar: “Als je ouders je niet uit eigen beweging helpen, vraag er dan om. Ze kunnen niet gewoon wegkijken.” En veel anderen gaven toe dat ze op onverklaarbare wijze vergelijkbare behandelingen hadden ervaren.
Dus, wat vind jij dat deze ouders moeten doen? Zou het redelijk zijn om financiële hulp van ouders te vragen, zelfs als je volwassen bent? Deel je gedachten en ervaringen in de reacties.
