Martijn is 32 en al vier jaar samen met Joanne. Hij is gek op haar, maar hij heeft er schoon genoeg van. Niet door vreemdgaan, ruzie of geld. Het draait om tofu.
Altijd uitgeput, altijd lijkbleek
Joanne eet vegetarisch, vanaf dag één. Ze eet geen vlees, geen vis, geen kip—niets wat ooit heeft geademd.
In het begin vond Martijn het wel wat hebben: iemand met overtuigingen. Maar inmiddels ligt ze om de zoveel tijd ziek op de bank, onder een deken met een thermometer erbij.
Ze is flets, moe, en haar weerstand lijkt van karton. “Soms oogt ze als een lopende vitaminepil met alleen nog een Netflix-login,” zegt Martijn cynisch.
Vlees is niet de boeman
Volgens Martijn ligt het aan haar eetpatroon. “Je hebt echt vlees nodig—voor je weerstand, energie, je huid, noem maar op.”
Hij heeft al vaak voorgesteld om voorzichtig iets dierlijks te proberen. “Begin met een stukje kip. Of hooguit wat bouillon.” Maar Joanne blijft bij haar standpunt.
“Ze zegt: ‘Ik ben geen kist voor dode dieren.’ Intussen moet ze na één trap al bijkomen.”
Sfeer weg, spanning ervoor terug
Voor Martijn gaat het niet alleen om gezondheid, het is ook sociaal ellende. “Elke barbecue met vrienden mondt uit in gezeur en morele preken.”
Hij zit met een satéprikker, zij met een bak kikkererwten en commentaar. “Zodra er vlees op tafel staat, is de gezelligheid weg,” zegt hij.
Samen kokkerellen doen ze amper nog. “Ik wil stoofvlees pruttelen, zij verschijnt met tempeh en een bezorgde frons.”
Verkering met tofu
Martijn heeft het idee dat alles draait om verboden lijstjes. “Het is alsof ik verkering heb met haar voedselregels in plaats van met haar.”
Hij beweert dat hij zich jaren heeft geplooid: geen vlees vasthouden in haar keuken, geen biefstuk bestellen als zij erbij is, geen woordspelingen over varkens.
Maar andersom? Geen centimeter speling. “Zelfs toen ze bloedarmoede had, weigerde ze. ‘Dan slik ik nog liever supplementen dan vlees,’ zei ze.”
Liefde of een frikandel?
Martijn is nog steeds gek op haar, maar de ergernis stapelt zich op. Hij mist vlees, maar nog meer: wederzijds respect.
“Liefde is geven én nemen. Zij haalt het vlees van tafel en schuift er schuldgevoel voor terug. Zo werkt een relatie niet.”
Hij overweegt serieus om ermee te stoppen. “Ik wil geen partner die zichzelf ziek maakt uit principe. Ik wil iemand die ook aan ons tweeën denkt.”
De frustratie druipt ervan af. “Moet ik kiezen tussen haar of een frikandel mét een leuke sfeer? Dan is mijn keuze snel gemaakt.”
Wat vind jij?
Is Martijn kleinzielig en kort door de bocht, of houdt hij zijn vriendin juist een harde spiegel voor? Moet je grenzen stellen aan liefde als gezondheid en plezier op het spel staan? Laat weten wat jij ervan vindt.
