“Vera (21): ‘Voor mij gaat het om mijn contract, geen minuut extra voor mijn werkgever’”
Sommigen zullen het misschien vreemd vinden, of zelfs gezien als lui, maar dit is mijn standpunt: ik houd me precies aan de uren die in mijn contract staan. Geen seconde meer. Luiheid speelt geen rol; voor mij draait het om principes en het behouden van mijn grenzen. Mijn contract geeft aan vijf uur per dag te werken, en dat volg ik nauwkeurig. Mijn manager vraagt me regelmatig om over te werken, maar ik zeg altijd nee.
Bij het aannemen van deze functie ging ik ervan uit dat het normaal zou zijn om duidelijkheid te hebben over hoe lang je werkt, en dat er geen discussie over zou zijn. Ik wil graag de balans tussen werk en mijn privéleven bewaken. Vroeger dacht ik dat dit vanzelfsprekend was, maar in de praktijk zie ik dat werkgevers vaak verwachten dat je zonder problemen overuren maakt. Voor mij gaat dat niet op.
Werk is uiteraard belangrijk, dat snap ik, maar mijn bestaan draait niet alleen daarom. Ik wil tijd over hebben voor mijn studie, vrienden en mezelf. Door me aan mijn uren te houden, bescherm ik mijn grenzen. Het idee dat je als werknemer “trouw” moet zijn door steevast langer door te werken zonder extra compensatie, voelt voor mij niet goed aan. Waarom zou ik meer werken zonder dat daar iets voor terugkomt?
Balans en Duidelijkheid
M’n collega’s vinden het soms apart en zeggen dan dingen als: “Oh, Vera is weer als eerste weg.” Maar dat boeit me niet. Voor mij is het simpel: vijf uur in mijn contract, en daar houd ik me aan. Als mijn baas meer werk wil zien, kan hij iemand anders inhuren of mijn uren uitbreiden. Ik begrijp niet waarom ik zomaar onbetaald extra werk zou moeten doen.
Veel mensen lijken het vanzelfsprekend te vinden dat je altijd klaarstaat om over te werken zonder compensatie. Alsof het normaal is om altijd beschikbaar te blijven, zonder iets terug te krijgen. Maar voor mij is eerlijkheid en duidelijkheid alles. Als mijn baas echt waardeert wat ik doe, zou hij mijn grenzen moeten respecteren. Die vijf uur per dag is onze afspraak, en die houd ik.
Ik snap dat mijn houding bij sommige collega’s niet goed valt. Vooral de oudere generatie zegt dat ik ‘geen werkmentaliteit’ heb. Maar, ik vind het belangrijk om vanaf het begin je grenzen helder te hebben. Vooral nu, waar werk en leven steeds meer in elkaar overlopen. Door binnen mijn afgesproken tijden te werken, houd ik mijn balans.
Wat denk jij hierover? Begrijp je waarom ik zo vasthoudend ben aan mijn werktijden, of vind je dat enige flexibiliteit gewoon bij het werk hoort? Laat je mening achter op onze Facebook-pagina en doe mee in het gesprek over werk en balans!
