Voor veel kinderen is het niet vanzelfsprekend om op te groeien in een warme omgeving. Er zijn veel jongeren die verlangen naar een plekje waar ze geliefd en gekoesterd worden. Deze gedachte deed Kevin en Dominique Gill besluiten hun huis open te stellen voor pleegkinderen. Ze hadden al ervaring met het opvangen van jongeren, maar toen ze besloten een 10-jarige jongen op te nemen die door niemand werd gewild, veranderde hun leven drastisch.
In 2018 namen Kevin en Dominique Gill de beslissing om pleegouders te worden voor Andrew, een 10-jarige zonder ouders. Andrew had al veel meegemaakt en was van het ene tijdelijke verblijf naar het andere gegaan. Zonder een veilige plek voelde hij zich vaak verloren en hield mensen op een afstand. Hij vond het moeilijk om zich open te stellen en kwam daardoor op anderen over als koud en ver weg.
De sociale diensten zagen Andrew vaak als “moeilijk”. Hij kon snel boos worden, wat veel gezinnen afschrikte. Maar Kevin en Dominique dachten daar anders over; zij geloofden dat elk kind met liefde en geduld kon floreren. Andrew kwam als pleegkind bij hen in Nashville, Tennessee, maar het doel was dat hij uiteindelijk een permanent gezin zou krijgen. De weg hiernaartoe was echter uitdagend.
In het begin sloot Andrew zich volledig af: hij zat vooral in zijn kamer en speelde alleen computerspelletjes. Kevin en Dominique vertelden aan WBIR Channel 10 dat hij in die tijd nauwelijks sociaal contact zocht en vaak oude foto’s bekeek. “Hij wilde niet praten,” deelden de pleegouders.
Het waren zware weken voor de familie Gill, vooral omdat Andrew zichzelf bleef isoleren. Toch gaven ze niet op. Ondanks zijn uitbarstingen werden ze altijd met warmte en geduld begroet. Geleidelijk aan begonnen positieve veranderingen in Andrews houding zichtbaar te worden.
Een Nieuw Begin voor Andrew
#ThankYou Gill Family 😍 What a wonderful story Joc and Andrew. And I’m with them #FrostedCherryPopTarts! | A dream come true: Adoption unites best friends https://t.co/ZMmpI7PacO
— Karen Bowman (@KBow5) September 7, 2020
Uiteindelijk begon Andrew zich meer open te stellen en merkte hij dat dit pleeggezin anders was. Ook de biologische zoon van het echtpaar zag dit in. Aanvankelijk moest hij niets van Andrew hebben, maar hij besefte dat iedereen een kans verdient. De band tussen de jongens groeide, en Andrew voelde zich voor het eerst echt opgenomen. Hij begreep dat de familie hem accepteerde zoals hij was, wat zorgde voor rust en vreugde.
De jongens werden onafscheidelijke vrienden. De familie Gill zag hoe Andrew opbloeide dankzij de liefdevolle zorg die hij kreeg. Hoewel de bedoeling was dat Andrew naar een definitief adoptiegezin zou gaan, veranderden Kevin en Dominique van gedachten.
“We wilden Andrew begeleiden totdat hij een definitieve plek had gevonden,” legde Dominique uit. Maar na een mislukte adoptie beseften ze dat het misschien wel hun bestemming was om Andrew bij hen te houden. Kevin en Dominique vroegen hem of hij bij hen wilde blijven. Zijn antwoord was een volmondig “ja”. Met dit besluit kreeg Andrew eindelijk een vaste en liefdevolle thuisbasis waar hij zichzelf kon zijn.
