Nicolien, een 37-jarige marketeer uit Den Bosch, keek al weken uit naar haar aankomende vakantie. Alles was perfect gepland: een zonovergoten bestemming, haar werk netjes overgedragen, en haar mail opgeruimd. Maar vlak voor vertrek kreeg ze een mail van haar baas die roet in het eten gooide. “Hij vroeg me om tijdens mijn vakantie toch deel te nemen aan een belangrijke vergadering,” deelt Nicolien. “Ik was echt verrast.”
Het is niet de eerste keer dat Nicolien’s baas doet alsof ze altijd bereikbaar moet zijn, ook op vakantie. “Het lijkt wel alsof hij niet beseft dat vakanties ervoor zijn om even helemaal van werk los te komen,” verzucht ze. Haar baan in de marketing is al behoorlijk hectisch. “Ik werk vaak lange uren en ben bijna altijd bereikbaar. Vakantie is voor mij de ultieme manier om mezelf weer op te laden. Maar als ik ook dan moet werken, wat houdt vakantie dan nog in?”
Hoewel ze aanvankelijk meteen ‘nee’ wilde zeggen, voelde Nicolien de druk om akkoord te gaan. “Je wilt niet dat mensen denken dat je niet toegewijd bent,” legt ze uit. “Het voelt alsof je moet uitleggen waarom je vrij bent, terwijl iedereen recht heeft op ongehinderd verlof.”
Aarzelend probeerde ze te antwoorden. “Ik zei dat ik het moeilijk vond om werk en vakantie samen te laten gaan, maar dat ik het zou overwegen als het echt niet anders kon.” Tot haar teleurstelling kwam er snel een reactie dat haar deelname ‘essentieel’ was. “Het werd geen vraag meer, maar een verplichting.”
Deze situatie zorgt voor veel spanning in haar vakantie. “Het is bijna onmogelijk om te ontspannen als je weet dat er een werkvergadering gepland staat tijdens je vakantie,” zegt ze. Ook voelt ze zich schuldig tegenover haar gezin. “Mijn partner was woedend. Hij zei dat ik mijn grenzen moet bewaken. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.”
De Nooit Eindigende Vraag: Grenzen Stellen
Nicolien vraagt zich af of haar baas altijd zal verwachten dat ze tijdens vakanties beschikbaar is. “Waar leg ik de grens als ik nu toegeef?”
Ze benadrukt dat vakanties geen luxe zijn, maar noodzakelijk. “Ik merk dat zonder voldoende rust ik sneller richting een burn-out ga,” zegt ze. “Het is ongezond om altijd ‘aan’ te staan. Maar dat lijkt niet iedereen te begrijpen.”
De discussie over werkdruk en burn-outs wordt steeds belangrijker. “We praten vaak over een goede werk-privébalans, maar zolang je zelfs op je vrije dagen paraat moet staan, verandert er nooit iets.”
Nicolien heeft inmiddels uitgezocht dat ze in Nederland wettelijk recht heeft op ongestoorde vakantiedagen. “Werkgevers mogen je niet dwingen te werken tijdens verlof, tenzij in acute situaties. Maar wat is écht dringend? Een vergadering voelt voor mij niet als een noodgeval.”
Ze overweegt haar vakbond of HR om advies te vragen, maar twijfelt nog. “Je wilt niet bekendstaan als een ‘lastige medewerker’, zeker nu werk niet altijd vanzelfsprekend is.”
Nicolien denkt ook na over andere mogelijkheden. “Misschien had ik meteen moeten zeggen dat ik niet beschikbaar ben, klaar uit,” mijmert ze. “Maar de angst voor gevolgen weerhoudt me. Mijn baan is belangrijk voor me.”
Ze overweegt het gesprek aan te gaan met haar baas voor duidelijkheid over vakantie. “Misschien weet hij gewoon niet beter en heeft hij nooit het verschil gevoeld tussen werk en vrije tijd. Als ik er niets over zeg, verandert er niets.”
Nicolien hoopt dat haar verhaal een groter gesprek over werk en vakantie aanwakkert. “Ik ben vast niet de enige die hiermee worstelt. Werkgevers moeten inzien dat werknemers pas echt productief zijn met voldoende rust. Vakantie is daarin onmisbaar.”
Ze wil anderen inspireren om voor hun rechten op te komen. “Ik weet dat het moeilijk is om nee te zeggen, maar soms moet je jezelf prioriteit geven. Uiteindelijk zijn wij degenen die met de gevolgen van te veel werk blijven zitten.”
Wat denk jij? Zou Nicolien haar baas moeten tevredenstellen en de vergadering bijwonen, of juist haar grenzen bewaken en nee zeggen? Deel je mening op onze Facebook-pagina en doe mee met de discussie!
