Een ingewikkelde band met ouders
Ouders zijn vaak degenen aan wie we het meest gehecht zijn. Ze brengen ons ter wereld en begeleiden ons, geven ons steun in onze plannen en bieden zowel morele als financiële ondersteuning terwijl we opgroeien. Ze zouden alles voor hun kinderen doen, maar er komt een moment dat je op eigen benen gaat staan en je eigen pad kiest. Toch blijven ze altijd aanwezig om je bij te staan, maar hoe ver rijkt hun plicht om te helpen? Deze vraag hield de dochter in dit verhaal bezig, en daarom besloot ze de mening van internetters te vragen.
In een familiekwestie deelde een dochter haar dilemma. “Ik weet niet of ik een vreselijk persoon ben,” begon ze, “maar als dat zo is, wil ik het graag weten. Laat me het uitleggen. Ik kom uit een middenklasse gezin waar we nooit iets tekortkwamen. Met de tijd, deels door geluk en deels door harde inzet, zijn mijn ouders erg welvarend geworden. Ze verdienen enorme sommen jaarlijks, bezitten twee huizen – één waar ze in wonen en één dat ze verhuren – en blijven slimme investeringen doen,” vertelde ze.
Zelf woont ze niet meer bij haar ouders. Ze heeft haar eigen baan, een huis, een gezin en kinderen, maar financieel ziet het er allesbehalve rooskleurig uit. Samen met haar man werkt ze fulltime, maar ze kunnen geen van hun banen opgeven vanwege de hypotheek en andere lasten. Het is altijd krap, niet omdat ze in bittere armoede leven, maar vanwege extra uitgaven voor de kinderen. Zoals ze het beschrijft: “Ons grootste probleem is dat we niets kunnen sparen voor later. We moeten alles besteden, vooral aan de kinderen. Een situatie die velen zich kunnen voorstellen.”
