Mandy, een vrouw van 52 jaar oud, heeft onlangs een besluit genomen dat haar wereld op zijn kop zette. Terwijl ze ontspannen in haar woonkamer zit, omringd door haar favoriete planten en boeken, denkt ze terug aan iets dat recent gebeurde. De zon straalt helder door het raam, maar haar gedachten zijn elders. Ze vertelt: “Ik heb mijn kat na een week alweer teruggebracht naar het asiel, omdat hij te aanhankelijk was.” Deze opmerking leidde tot een dieper gesprek over de verrassingen en uitdagingen van het hebben van een huisdier.
Het idee om een huisdier te nemen spookte al een tijdje door Mandy’s hoofd. “Ik dacht dat een kat een goede aanvulling op mijn leven zou zijn,” legt ze uit. “Ik ben altijd dol geweest op dieren, en de gedachte om gezelschap te hebben van een pluizige vriend leek geweldig.”
Na haar besluit ging ze naar het asiel. Daar ontmoette ze een klein kitten, wiens mooie ogen en speelse karakter haar hart veroverden. “Op dat moment leek het gewoon meant to be,” zegt ze met een glimlach, terugdenkend aan hun eerste ontmoeting.
De realiteit van het delen van haar huis met een kat werd echter snel duidelijk. “Ik realiseerde me dat hij meer ruimte nodig had dan ik had verwacht,” vertelt Mandy. “De eerste dagen waren echt fijn. Hij speelde, lag op mijn schoot en gaf me veel liefde. Maar al snel begon hij voortdurend te miauwen en constant aandacht te eisen. Het voelde alsof alleen zijn geen optie was.”
Mandy was verbaasd over de constante verlangens van de kat. “In plaats van leuk, voelde het juist beklemmend,” maakt ze duidelijk. “Mijn dagen gingen meer over hem dan over mezelf, en dat voelde als een extra fulltime baan naast mijn al drukke leven.”
Lees verder op de volgende pagina
