Hoi, ik ben Karin, 42 jaar oud, en ik wil graag iets delen dat me bezighoudt. Ik heb onlangs besloten om wat afstand te nemen van mijn vriendenkring. Het was niet vanwege een ruzie of omdat ik ze niet meer aardig vond, maar omdat ik doorhad dat ze me eigenlijk nooit echt steunden. Wanneer ik iets deelde waar ik mee zat, leek het alsof ze nauwelijks luisterden of de moeite namen om mij te begrijpen. Het voelde alsof ik altijd degene was die klaarstond voor hen, terwijl ik mijn eigen behoeften steeds opzij schoof.
Aan het begin van onze vriendschap leek alles perfect, zoals vaak het geval is. We deelden zowel vreugdevolle als moeilijke momenten met elkaar, en dat voelde goed. Maar na verloop van tijd merkte ik dat de balans verstoord raakte. Als een van mijn vrienden hulp nodig had, stond ik direct voor hen klaar. Maar als ik zelf iets kwijt wilde, leek niemand echt te horen wat ik vertelde.
Niet zo lang geleden begon ik problemen te ervaren op mijn werk. De stress in de omgang met mijn baas groeide, en ik deelde dit met mijn vrienden in de hoop op steun. Hun reacties waren echter teleurstellend: “Oh, dat komt wel weer goed,” of “Iedereen maakt zulke dingen mee op het werk.” Vervolgens gingen ze meteen verder met hun eigen verhalen. Het voelde alsof mijn zorgen totaal niet serieus werden genomen.
De druppel voor mij was toen ik iets heel belangrijks wilde delen. Mijn moeder was ziek, en ik maakte me grote zorgen. Tijdens een diner probeerde ik hierover te praten, maar werd plotseling onderbroken door een vriendin die enthousiast haar vakantieplannen begon te delen. De rest luisterde geïnteresseerd naar haar, terwijl ik daar zat met een brok in mijn keel.
Het besluit om afstand te nemen
Dit soort situaties overkwam me vaker, maar op dat moment besefte ik dat er geen verandering zou komen. Ze waren mijn vrienden zolang ik beschikbaar was voor hen, maar wanneer ik iets nodig had, was er geen ruimte voor mij. Het voelde alsof ik altijd maar gaf, zonder iets terug te krijgen.
Op een bepaald moment besloot ik dat het tijd was om voor mezelf te kiezen. Hoewel het geen gemakkelijke keuze was, want de mooie momenten met mijn vrienden waren waardevol, realiseerde ik me dat vriendschap over en weer hoort te zijn. Dat was bij ons niet langer het geval. Het had geen zin om nog meer te investeren in mensen die hetzelfde niet voor mij wilden doen.
Ik heb het zonder ruzie of drama aangepakt. Ik hield gewoon op met het onderhouden van contact. Geen berichten meer, geen uitnodigingen, ik probeerde geen plannen meer te maken. En weet je wat? Ze merkten het nauwelijks. Dat besef bevestigde dat mijn beslissing de juiste was. Aangezien mijn afwezigheid hen niet echt opviel, was ik waarschijnlijk nooit belangrijk voor ze geweest.
De leegte die overblijft
Hoewel ik zeker weet dat het de juiste keuze was, is de leegte die het achterliet moeilijk. Ik mis de gezellige gesprekken, de uitstapjes en de herinneringen die we samen hadden. Maar tegelijkertijd voel ik ook een gevoel van rust. Ik hoef niet langer te vechten voor aandacht of erkenning. Ik heb nu de ruimte om me te richten op mensen die echt om mij geven.
Het belang van grenzen stellen
Wat ik heb geleerd, is hoe belangrijk het is grenzen te stellen in relaties. Jarenlang dacht ik dat ik verantwoordelijk was om vriendschappen te behouden, ongeacht hoe het mij deed voelen. Maar dat is niet correct. Een gezonde vriendschap moet een balans hebben tussen geven en nemen. Als die balans er niet is, is het oké om voor jezelf te kiezen.
Nu ben ik bezig nieuwe mensen te ontmoeten en vriendschappen op te bouwen die echt wederkerig zijn. Dat is spannend en soms eenzaam, maar op de lange termijn weet ik dat het mij goed zal doen.
Herken je dit? Ik deel mijn verhaal omdat ik denk dat er meer mensen zijn die hiermee kampen. Heb jij ooit het gevoel gehad dat je vrienden niet echt om je gaven? Hoe ben je daarmee omgegaan? Is het verkeerd om mensen uit je leven te verwijderen, of hoort dat soms bij zelfbescherming?
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en gedachten. Misschien helpt het om meer vrede te vinden met mijn keuze en om te leren hoe ik in de toekomst sterkere en gezondere vriendschappen kan opbouwen. Jouw reactie wordt zeer gewaardeerd.