In het verleden speelden kinderen vooral buiten met eenvoudige middelen zoals knikkers, touwtjespringen of verstoppertje. Ze beleefden avonturen in de natuur, bouwden hutten en bedachten samen met buurtvrienden hun eigen spelletjes. Fysieke activiteit en sociale interactie stonden centraal tijdens het spelen. Tegenwoordig speelt technologie een grote rol in het leven van kinderen en besteden ze veel tijd aan videogames, tablets en smartphones, vaak binnenshuis en alleen. Hoewel digitale spellen de creativiteit en probleemoplossende vaardigheden kunnen bevorderen, missen kinderen soms de spontane, fysieke en sociale ervaringen die vroeger zo vanzelfsprekend waren. Speelgewoontes zijn in de loop der tijd flink veranderd.
In een zomerkinderopvang op het platteland gaf men boeren en landarbeiders de gelegenheid om zonder zorgen hun werk voort te zetten. Naast de al bestaande kleuterschool in Groß-Germersleben werd er een opvang voor kleine kinderen tot drie jaar opgezet, zodat moeders vrij konden deelnemen aan het binnenhalen van de oogst. We zien hier: Peter Herbing, de zoon van een agronoom van de staatsboerderij, zit in een karretje terwijl Horst Brauer, zoon van een coöperatieve boer van de LPG “Bördeland”, hem vrolijk door de tuin trekt.
In de lente gingen kinderen vaak naar vijvers en sloten, gewapend met glazen potten vol nieuwsgierigheid. Ze speurden het water af naar kleine diertjes die ze voorzichtig verzamelden om thuis te bekijken. Deze bezigheid bracht hen dichter bij de natuur en liet hen kennismaken met groei en verandering. Herken je deze simpele vreugde? Herinner je je deze momenten?
Had je het meteen door? Nee? Lees hieronder verder voor uitleg!
Het was destijds een populaire bezigheid voor kinderen om naar de dichtstbijzijnde vijver of sloot te trekken om kikkervisjes te vangen. Met glazen potten of oude jampotjes gingen ze op pad om deze kleine, glibberige wezentjes te vangen. Dit eenvoudige spel was niet alleen spannend, maar ook leerzaam; kinderen konden de metamorfose van kikkervisje tot kikker van dichtbij volgen. Het verzamelen gebeurde vaak in groepjes, wat de sociale interactie ook bevorderde. Het was een manier om de natuur te ontdekken en een band met de omgeving te krijgen. Deze activiteit bracht een gevoel van verwondering en avontuur met zich mee.