Helma wist niet wat ze hoorde toen Johan, na meer dan dertig jaar samen, voorzichtig voorstelde om in aparte kamers te slapen. Zijn motivatie was dat hij niet meer goed kon slapen door haar gesnurk. “Het was alsof de grond onder me vandaan werd getrokken,” zegt Helma. Ze waren gewend elke nacht samen in bed te kruipen; zo sloten ze hun dag altijd af.
Voor Johan was de grens bereikt. Door zijn slechte nachten was hij humeurig en doodmoe. Hij benadrukte dat het niets met hun relatie te maken had, maar alles met zijn behoefte aan een goede nachtrust. Desondanks bleef Helma met vragen zitten. “Ik kon het niet loslaten. Is dit alleen een praktische oplossing, of ziet hij mij anders?”
Hoewel Helma zich al bewust was van haar snurken, vermoedde ze niet dat het zo’n groot probleem was. Johan had het eerder ter sprake gebracht, maar ze dacht dat hij misschien overdreef. “Hij snurkt ook weleens, dus ik dacht dat het wel meeviel,” zei ze met een vluchtige lach. Recentelijk had ze echter opgemerkt dat Johan steeds vermoeider raakte en vaker geïrriteerd was.
“Ik vond het moeilijk. Hoewel ik er weinig aan kan doen, voelt het alsof ik degene ben die hem ertoe drijft.” Voor Johan leek een aparte slaapplek de beste uitweg. “Hij zei dat als hij goed zou kunnen slapen, onze relatie zelfs beter zou worden,” legt Helma uit.
Toch had ze haar bedenkingen. “Het idee om apart te slapen geeft me het gevoel dat we iets kostbaars verliezen. Het is niet alleen praktisch; het gaat ook over ons samen zijn.”
De ingewikkeldheid van een oplossing vinden
Helma denkt terug aan hun eerste jaren samen in een klein appartementje. Ondanks de beperkte ruimte, voelde het heel knus en veilig. Dat samenzijn gaf haar altijd een geborgen gevoel. Ze is bang dat als ze in aparte kamers slapen, dat gevoel verloren gaat.
Helma wil dat Johan zijn rust krijgt, maar ze is ook vastbesloten om het probleem op te lossen. “Ik heb al verschillende dingen geprobeerd: van neussprays tot extra kussens en zelfs neusstrips. Maar niets lijkt echt te werken,” vertelt ze. Nu denkt ze eraan om naar een KNO-arts te gaan. “Misschien speelt er iets medisch. Als het slaapapneu is, moet ik dat niet negeren; het is gevaarlijk.”
Johan is zeker wel open voor medische oplossingen, maar voor nu ziet hij apart slapen als een tijdelijke oplossing totdat ze de echte oorzaak vinden. “Hij blijft zeggen dat het niets verandert aan zijn gevoelens voor mij. Toch voelt het voor mij alsof er een zekere afstand ontstaat,” zegt Helma eerlijk.
Helma worstelt met innerlijke twijfel. “Ik wil zijn nachten niet ruïneren, maar ik ben bang dat dit het begin is van een negatieve spiraal. Wat als we hiermee beginnen en uiteindelijk ook losse maaltijden hebben omdat ik luid eet?”
Helma bespreekt dit met haar vriendinnen en krijgt wisselend advies. Sommigen zeggen dat apart slapen tegenwoordig heel normaal is en dat het weinig impact op je relatie hoeft te hebben. Anderen adviseren om samen te blijven slapen. Helma blijft in dubio. “Moet ik hem in een andere kamer laten slapen of moeten we samen een andere oplossing vinden? Ik weet het niet meer.”
Dus wat denk jij? Is apart slapen een praktische aanpak, of is het een signaal dat er iets ontbreekt in de relatie? Deel jouw gedachten over dit dagelijkse dilemma!
