Eva, inmiddels 23 jaar oud, heeft al heel wat jaren moeite met de emotionele gevolgen van het feit dat haar vader nu 78 jaar is. Het aanzienlijke leeftijdsverschil tussen hen heeft een grote invloed gehad op hun band door de tijd heen.
“Ik snap niet waarom hij op zo’n late leeftijd nog kinderen wilde,” vertelt Eva geïrriteerd. Het is moeilijk voor haar om te bevatten dat ze een vader heeft die, in plaats van vol energie in het leven te staan, moet omgaan met de beperkingen van zijn latere jaren.
Vanaf jonge leeftijd merkt Eva dat haar leven heel anders is dan dat van haar leeftijdsgenoten. “Andere vaders lijken zo vol energie en doen van alles met hun kinderen. Het frustreert me dat mijn vader dat niet kan,” bekent ze eerlijk.
Eva’s vader kreeg haar pas na zijn 55e, en het is vaak voelbaar dat hij niet net zo energiek en dynamisch is als jongere vaders. “Soms ben ik bijna jaloers op vrienden met vaders die volop plannen hebben en actief zijn. Mijn vader heeft die tijd achter zich gelaten.”
Eva’s gevoelens van boosheid komen veel voort uit een gevoel van gemis, alsof ze iets belangrijks heeft gemist doordat haar vader al ouder is. Waar vrienden zonder moeite met hun vaders een weekendje weg kunnen of samen sporten, botst Eva tegen zijn fysieke beperkingen aan.
“Het voelt soms oneerlijk,” geeft ze toe. “Alsof mijn jeugd niet volledig was.” Ondanks dat ze begrijpt dat haar vader goede redenen had om op latere leeftijd voor kinderen te kiezen, blijft het wringen dat ze een stuk van haar jeugd heeft moeten inleveren.
Eva maakt zich ook zorgen over wat de toekomst brengt. “Het idee dat we misschien maar weinig tijd samen hebben, maakt me verdrietig. Zeker nu ik zelf ouder word, dringt dat besef dieper door.”
Het besef dat haar vader er ooit niet meer zal zijn, vult haar met verdriet en ook met boosheid. Ze kan maar moeilijk begrijpen waarom hij op zo’n late leeftijd vader werd, gezien de grote invloed ervan op haar leven als zijn kind.
Ontdek meer op de volgende pagina
