Hoi, ik ben Ellen en ik ben vorig jaar met pensioen gegaan. Momenteel ben ik 68 jaar. Mijn man, Robert, is iets jonger – hij is 64 – en is nog fulltime aan het werk als docent op een middelbare school. Daardoor kan hij alleen tijdens schoolvakanties tijd vrijmaken, terwijl ik nu de vrijheid heb om te reizen wanneer ik maar wil. Hoewel dat fantastisch is, heeft het ook een onverwacht probleem met zich meegebracht: spanning in onze relatie.
Onlangs besloot ik voor mezelf een vakantie te boeken. Dit leidde tot een discussie die ik niet aan zag komen. Robert vond mijn beslissing egoïstisch. Ik vind dat ik gewoon mijn eigen ruimte mag hebben.
Toen ik met pensioen ging, had ik allerlei plannen voor wat ik wilde doen. Een van mijn dromen was om te reizen, zelfs voor korte uitjes. Alleen al het idee dat ik kan gaan wanneer ik wil, zonder gebonden te zijn aan schoolvakanties of hoge prijzen, sprak me enorm aan. Robert daarentegen is druk met zijn werk en moet wachten op zijn vrije dagen.
Deze zomer besloot ik een paar dagen alleen naar Italië te reizen. Gewoon een rustige vakantie op het platteland, met wandelingen, boeken en de natuur om me heen. Ik had verwacht dat Robert het leuk zou vinden dat ik mijn eigen ding deed, maar zijn reactie verbaasde me compleet.
Toen ik hem over mijn plannen vertelde, vroeg hij: “Waarom wil je zonder mij op vakantie?” Hij klonk teleurgesteld en enigszins gekwetst. Ik legde uit dat het om een persoonlijke ervaring ging en niets met hem te maken had. We kunnen immers nog samen reizen als hij vrij heeft, maar hij begreep niet goed waarom ik zonder hem weg wilde.
Het Spanningsveld Tussen Vrijheid en Verbondenheid
Robert is nog steeds aan het werk en moet zich aan het drukke schoolrooster houden, terwijl ik daar nu niet meer aan gebonden ben. Voor hem is het moeilijk te accepteren dat ik van mijn vrijheid geniet terwijl hij nog wat jaren moet werken. Het voelt voor hem alsof ik verderga zonder hem, wat symbolisch kan zijn voor de verschillen in onze levens op dit moment.
Ik begrijp zijn kijk hierop. Het is niet eenvoudig te zien dat je partner iets doet wat je zelf ook graag zou willen, maar waar je nog niet aan toe bent. Toch vind ik het soms lastig steeds te wachten tot hij vrij is.
Onze discussie heeft me doen nadenken over onze relatie. We zijn meer dan dertig jaar samen en sterk, maar sinds mijn pensioen is mijn leven zoveel veranderd dat er verschillen kunnen ontstaan. Ik wil mijn eigen dromen volgen en tegelijkertijd Robert laten voelen dat hij belangrijk voor me is.
Ik stelde voor dat we, zodra hij wel vrij is, samen leuke dingen doen zoals we altijd deden. Hij leek te luisteren, maar het voelde niet alsof hij het echt begreep.
Toekomstige Plannen en Overpeinzingen
Mijn plannen voor Italië blijven staan, maar ik ben er niet helemaal gerust op. Het vooruitzicht om alleen te reizen maakt me ergens blij, maar Roberts reactie blijft door mijn hoofd spelen. Ben ik echt egoïstisch?
Als ik terugkom, hoop ik dat we er samen nog eens over kunnen praten en een manier kunnen vinden om zowel onze gezamenlijke als individuele behoeften te respecteren. Misschien moeten we betere afspraken maken over hoe we onze tijd indelen.
Ik ben echt benieuwd naar wat anderen in deze situatie zouden doen. Is het verkeerd van me om mijn vrijheid te benutten, of is het juist goed dat ik mezelf vooropstel?
Ik hoop dat jullie inzichten me kunnen helpen om deze kwestie beter te begrijpen en Robert het gevoel te geven dat hij niet buitengesloten is, terwijl ik mijn dromen najaag.
