Anja zat aan haar keukentafel en keek met een bedenkelijke blik naar buiten in haar tuin. Ze was dol op haar eigen kleine paradijsje; het was haar plek om even bij te komen na een drukke werkdag. Maar haar nieuwe buren verstoorden deze rust de laatste weken flink. Ze waren nog niet zo lang geleden naast haar komen wonen en hun tuinfeesten, die tot in de late uurtjes doorgingen, maakten veel lawaai en waren hinderlijk. Anja was echter niet iemand die snel klaagde. Ze dacht: “Laat ze lekker genieten, zolang ze maar een beetje rekening houden met anderen.”
Maar nu hadden de buren een nieuwe eis. Ze klaagden over het gebrek aan privacy en hadden het gevoel dat ze altijd in de gaten werden gehouden, vooral door Anja. Ze vonden dat er een hogere schutting moest komen. Anja had hen vriendelijk laten weten dat de huidige schutting van 1,80 meter meer dan genoeg was voor haar, en dat ze niet van plan was om die te verhogen. Tot haar verbazing stelden de buren voor dat zíj de schutting moest verhogen, op haar kosten.
“Meen je dat?!” dacht Anja. Ze stond perplex. “Jullie willen een hogere schutting, en ik moet ervoor betalen? Wat een bizarre redenering is dat?” Ze voelde de boosheid in zich opkomen. Ze werkte hard voor haar geld en kon niet zomaar even een paar honderd euro uitgeven aan een schutting die voor haar niet nodig was.
De volgende dag vond ze een brief in haar brievenbus, afkomstig van de buren. Ze eisten nu formeel dat de schutting hoger zou worden, met daarbij de dreiging dat als Anja weigerde, ze een klacht bij de gemeente zouden indienen. De boodschap was duidelijk: als Anja niet betaalde, zouden ze het haar moeilijk maken.
Lees verder op de volgende pagina…
