Andrea is te lui om de kerstboom op te ruimen: “Ik laat ‘m staan tot maart of april”

Andrea, 28 jaar, zit comfortabel met een warme kop thee op de bank en staart naar de kerstboom in de hoek van de kamer. De boom, versierd in rood en goud, lijkt scheef opgesteld, alsof hij helemaal op zijn plek is in haar interieur. En Andrea vindt dat wel prima zo.

“Ik heb gewoon geen zin om de kerstboom op te ruimen,” lacht Andrea. “Dus hij mag lekker blijven staan tot eind maart.”

Het begon allemaal rond kerst, zoals bij velen: de frisse geur van dennennaalden, feestelijke verlichting en de gezellige feestdagensfeer. Voor Andrea is de boom versieren pure gezelligheid. Maar in januari ebt dat enthousiasme snel weg.

“Wat een gedoe,” zucht ze. “Al die ballen en slingers eruit halen en zorgen dat de boom zonder teveel rommel het huis uitkomt… Wie heeft daar nu zin in?”

Dus bleef de boom staan, en bleef nog langer.

In januari voelde het nog wel sfeervol aan. “Het gaf extra gezelligheid in donkere maanden. Waarom zou je dat wegnemen?” Maar toen februari voorbijging en de boom er nog steeds was, werd het wat vreemd.

“Mijn vrienden vonden het steeds grappiger,” lacht Andrea. “Ze vroegen vaak voor de grap of ik de boom ooit nog weg zou halen.”

Andrea haalt haar schouders op. “Waarom zou ik? Het is mijn huis, mijn beslissing. Als die boom mij blij maakt, laat ik hem gewoon staan.”

Een lente vol kerstgezelligheid

De boom heeft inmiddels bijna een cultstatus bereikt binnen Andreas vriendengroep. “Iedereen wil een foto met de boom als ze langskomen. Het is echt een lopende grap.”

Sommigen zien er zelfs iets positiefs in. “Een vriendin zei dat het misschien wel een goed idee was. Het maakt de huissfeer gezelliger.”

Luiheid en tijdgebrek spelen ook mee in Andreas keuze om de boom te laten staan. “Met mijn fulltime baan, sport en de wens om in het weekend te relaxen, kies ik liever voor Netflix dan opruimen,” bekent ze.

Hoewel de boom charmant is, zijn er ook nadelen. “De naalden vallen er steeds uit, dus ik moet vaak stofzuigen. Soms lijkt het wel alsof de boom me vraagt: ‘Waarom sta ik hier nog?'”

Toch heeft Andrea zichzelf een deadline gegeven. “Eind maart moet hij weg. Een kerstboom in de lente is tenslotte een beetje gek.”

Of dat gaat lukken, is maar de vraag. Ze overweegt zelfs er een traditie van te maken: “Misschien doe ik het volgend jaar gewoon weer.”

Als mensen vragen of ze lui is, denkt Andrea even na. “Lui ben ik niet, ik denk gewoon goed na over waar ik mijn energie insteek. Het leven is druk genoeg, ik maak me niet druk om zo’n boom.”

Meningen over de kerstboom zijn verdeeld. “Mijn moeder vindt het verschrikkelijk,” lacht ze, “ze vraagt zich af wat de buren denken.”

Maar Andrea slaapt daar niet minder om. “Zolang ik geen kerstliedjes door het huis laat klinken, is er niks aan de hand.”

En of de boom eind maart echt weggaat? Andrea knipoogt: “Misschien start ik wel een nieuwe trend met kerstbomen het hele jaar door. Waarom niet?”

Met een tevreden glimlach neemt ze een slok thee terwijl de lampjes in de boom blijven knipperen. “Voor nu mag hij lekker blijven staan.”